Συμβουλευτική και υποστήριξη του φροντιστή

Οι μεγάλες ανάγκες των μη τυπικών φροντιστών των ανθρώπων με άνοια μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο κύριες κατηγορίες:
1. Την βελτιστοποίηση της φροντίδας του ατόμου με άνοια από την άποψη της πληροφορίας και της γνώσης, υποστηρίζοντας το άτομο στις καθημερινές του δραστηριότητες και αντιμετωπίζοντας τα συμπεριφορικά και ψυχολογικά συμπτώματα
2. Απαντώντας στις προσωπικές ανάγκες που σχετίζονται με την φυσική και ψυχολογική υγεία και διαχείριση της ζωής

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μη τυπικούς φροντιστές παρέχουν πληροφορίες για την άνοια, νομική και οικονομική συμβουλευτική και προσφέρουν δυνητικές πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της «δύσκολης» συμπεριφοράς και την διαχείριση του στρες. Οι υποστηρικτικές ομάδες για τους μη τυπικούς φροντιστές που έχουν δημιουργηθεί από ειδικούς στην άνοια βελτιώνουν την διάθεση των φροντιστών και ανακουφίζουν το συναισθηματικό τους βάρος μέχρι και τρεις (3) μήνες μετά την λήξη του προγράμματος. Οι παράγοντες που καθορίζουν την επιτυχία αυτών των ομάδων είναι: η θεωρητική βάση της παρέμβασης, ο ενεργός ρόλος των συμμετεχόντων, ο χώρος που διατίθεται για την παρουσίαση και συζήτηση των ατομικών προβλημάτων και η ανάπτυξη εξατομικευμένων στρατηγικών για την διαχείριση των προβλημάτων συμπεριφοράς. Οι γνωστικές-συμπεριφορικές παρεμβάσεις που προωθούν την γνωστική αναδιαμόρφωση και η εξάσκηση δεξιοτήτων συμβάλουν στην βελτίωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης και άγχους καθώς και των συναισθημάτων στρες των ανθρώπων που φροντίζουν τα άτομα με άνοια. Οι παρεμβάσεις πολλαπλών δομών που ερευνούν ειδικευμένη εκπαίδευση που αφορά την άνοια, οι γνωστικές συμπεριφορικές στρατηγικές, η εξάσκηση στην επικοινωνία και η εξάσκηση δεξιοτήτων, οι στρατηγικές αντιμετώπισης, η αλλαγή του περιβάλλοντος και η χρήση των βοηθητικών συσκευών είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές μέθοδοι.

Όπως τα συμπτώματα της άνοιας εξελίσσονται, η συζήτηση με τα άτομα με άνοια γίνεται ένα ακανθώδες ζήτημα ειδικά κάτω απ’ την οπτική της εργασιακής εξουθένωσης και της κατάπτωσης των ηθικών συναισθημάτων των φροντιστών. Παρ’όλα αυτά ο σεβασμός του δικαιώματος του ανθρώπου να έχει λόγο και να ακούγεται, να κάνει ερωτήσεις και να λαμβάνει απαντήσεις ανήκει στους βασικούς κοινωνικούς κανόνες. Η ενεργή ακρόαση υποστηρίζεται από την εκτίμηση του ατόμου στο οποίο μιλάμε και είναι η ραχοκοκαλιά της καλής επικοινωνίας. Η ενεργή ακρόαση προϋποθέτει το σταμάτημα όλων των άλλων δραστηριοτήτων και την προσεκτική συμμετοχή στον διάλογο. Η αποφυγή της διακοπής των ανθρώπων με άνοια, η μείωση των κοινών πηγών απόσπασης προσοχής όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, η κατάλληλη οπτική επαφή με το άτομο με άνοια, βοηθούν στην επικοινωνία επίσης. Η περίληψη όσων έχουν ειπωθεί, η επιβεβαίωση ότι έχουν κατανοηθεί όλα όσα ειπώθηκαν από το άτομο με άνοια, το κούνημα του κεφαλιού ή η επανάληψη αυτών που έχουν ειπωθεί, είναι δείκτες ότι τα άτομα με άνοια έχουν εισακουσθεί. Η απομάκρυνση ή το μουρμούρισμα είναι αντιπαραγωγικοί τρόποι για να πούμε «όχι» ή να εκφράσουμε αποδοκιμασία. Επιπλέον είναι υψίστης σημασίας στην επικοινωνία με τα άτομα με άνοια, να μιλάμε καθαρά και αργά, να χρησιμοποιούμε μικρές και όχι πολύπλοκες προτάσεις και να τους δίνεται αρκετός χρόνος για να απαντήσουν και πουν την άποψή τους.

Η επικοινωνία στην άνοια σε πολλές περιπτώσεις μαστίζεται από γλωσσικές δυσκολίες, όπως προβλήματα να βρει το άτομο την κατάλληλη λέξη και μειωμένη κατανόηση της περίληψης και περίπλοκης συζήτησης. Για να αντισταθμιστούν οι δυσκολίες στο λόγο μπορούν να χρησιμοποιηθούν η επαυξητική και εναλλακτική επικοινωνία. Ενισχυτικά βοηθήματα όπως οι εικόνες και τα σύμβολα, πίνακες επικοινωνίας και ηλεκτρονικές συσκευές είναι χρήσιμα στην υποστήριξη των ανθρώπων να εκφραστούν και στην διευκόλυνση της επικοινωνίας.